Is manuele therapie bij een Frozen Shoulder wel nuttig?

Er wordt wel eens gezegd dat een Frozen Shoulder uit zichzelf geneest. In 1940 ontstond het geloof dat er geen behandeling voor nodig was. Je doorloopt gewoon verschillende fasen waaronder pijn,  bewegingsbeperking en herstel. Maar doorheen de jaren is deze bewering van een lage bewijskracht ontkracht. Er is matig bewijs dat indien er geen behandeling zou plaats vinden, er vooral verbetering in de beginfase zal zijn. De eindfase wordt jammer genoeg niet beter. De volledige beweeglijkheid wordt niet teruggewonnen.

Wat doet manuele therapie nu?

Manuele therapie is sinds kort een erkend beroep met universitaire achtergrond. De term mag dus niet zomaar gebruikt meer worden en veralgemeend worden naar alle therapieën waarbij de handen betrokken zijn. Als we in deze context dan ook over manuele therapie praten, hebben we het over de universitaire specialisatie.

Na een kort opzoekingswerk, vinden we al meerdere resultaten. Er zijn studies die stretching vergelijken met de combinatie stretching en mobilisatie en andere die angulaire mobilisaties, cyriax mobilisaties en mulligan mobilisaties nagaan als effect op de pijn en bewegingsbeperking.

In het algemeen blijken mobilisatietechnieken die doorgedreven doseren en rekening houden met de specifieke biomechanica van het gewricht, de beste oplossing te zijn zoals ook in de manuele therapie wordt aangeleerd. Deze technieken zullen weliswaar in een latere fase het grootste belang hebben, en minder in de beginfase. Tot deze consensus zijn orthopedisten in Nederland en België dan ook gekomen. Een inspuiting in de vroege fase en mobilisaties in de latere fase. In een beginfase blijken oefeningen toch ook effectiever dan manuele therapie te zijn.

IF ALL FAILS

wordt er een mobilisatie onder anesthesie gedaan. Dit is blijkbaar ook effectief voor pijnreductie en mobiliteitswinst tot 1 jaar na de ingreep.

Vraag om meer uitleg aan je manueel therapeut!